Menu główne:
Śmierć w chrześcijaństwie
Na podstawie wiary w zmartwychwstanie Chrystusa chrześcijanie wierzą, iż śmierć jest oddzieleniem duszy od ciała. W zmartwychwstaniu dusza na nowo organizuje substancję człowieka mającego zarówno duszę, jak i ciało. Po śmierci dusza ludzka podlega sądowi szczegółowemu, po której otrzymuje ona natychmiast zapłatę za swoje czyny: bezpośrednie wejście do wiecznej szczęśliwości w niebie, bądź umożliwiające je oczyszczenie w czyśćcu, albo potępienie wieczne.
Tajemnica życia pośmiertnego dopełni się wraz z Sądem Ostatecznym. Chrześcijanie wierzą, iż życie daje Bóg i tylko Bóg ma prawo je odebrać.
Śmierć w mitologii greckiej
Według mitologii greckiej zmarły trafiał do Hadesu. Wkładano do ust obola, aby mógł zapłacić Charonowi za przewóz przez rzekę Styks. Personifikację śmierci stanowił bóg Tanatos, brat snu – Hypnosa. Jedną z funkcji boga Hermesa (jako Hermes Psychopompos) było „prowadzenie” dusz zmarłych do krainy zmarłych. Najgorsi przestępcy trafiali do Tartaru, natomiast dobrzy za życia ludzie – na Pola Elizejskie.
Śmierć w wierzeniach egipskich
Egipcjanie przywiązywali ogromną wagę do przetrwania ciała po śmierci. Uważali, że w w czasie śmierci człowiek rozpada się na dwa pierwiastki: ka – sobowtór ziemskiego ciała, duchowa osobowość i ba – dusza przedstawiana jako ptak z wielką głową. Ponieważ ka miała potrzebować po śmierci ciała dlatego mumifikowano zwłoki, budowano wielkie grobowce i malowali sceny z życia zmarłego na ścianach, aby ka mogła powrócić i cieszyć się życiem po śmierci, tak jakby wciąż była wśród żywych.
Śmierć w wierzeniach Majów i Azteków
Często składane były w tych państwach ofiary z ludzi, których śmierć była konieczna do zadowolenia bogów. Złożenie się w ofierze było zaszczytem.
Śmierć w hinduizmie
W hinduizmie śmierć nie jest kresem życia. Przejęta jest tu wiara w reinkarnację, czyli ponowne wcielanie się atamana (duszy). Nie musi to jednak być wcielenie w człowieka, a na przykład w zwierzę albo boga.
Śmierć w wierzeniach wikingów
Według wikingów istnieją dwie krainy do których możemy udać się po śmierci. Pierwszą jest pełna wszelkich przyjemności Walhalla, do której idą osoby poległe w boju, stając się einherjarami. Mają oni czekać na nadejście Ragnaroku, kiedy to staną do ostatecznego boju u boku Odyna. Drugą jest lodowaty Niflheim, w którym zabroniona jest walka, a gdzie idą osoby zmarłe w sposób naturalny, bądź w wyniku choroby.
Źródło: wikipedia 5 luty 2013